Οι Μύθοι Του Αισώπου (Μέρος A', B' & Γ')

O ποιητής και μυθογράφος Ζαν ντε Λα Φονταίν, γνωστότερος ως Λαφονταίν, γεννήθηκε το 1621 στο Σατώ-Τιερί της Γαλλίας. Είναι ένας από τους πιο γνωστούς ποιητές του 17ου αιώνα και αυτό οφείλεται κυρίως στους Μύθους του. Το έργο του αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για μεταγενέστερους μυθογράφους και η επιτυχία του δημιούργησε πολλούς μιμητές του κυρίως στις γαλλόφωνες περιοχές. Ο ίδιος, ποτέ δεν έκρυψε ότι ο πατέρας των ηρώων του ήταν ο Αίσωπος. Όπως άλλωστε βλέπουμε και από τον τίτλο του βιβλίου «ΜΥΘΟΙ σε Στίχους», ο ίδιος ο συγγραφέας, παίρνει τα εύσημα όχι για τους ίδιους τους μύθους, αλλά για τη μετατροπή τους σε μετρική μορφή. Στην ουσία όμως, το δικό του έργο είναι κάτι παραπάνω από μια απλή διασκευή, αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτόν τον όρο. Και πως θα μπορούσε να μην είναι έτσι εξάλλου, όταν τους δύο μυθογράφους χωρίζουν πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια. Ο Λαφονταίν κατορθώνει στους Μύθους του κάτι που φαντάζει ιδιαίτερα δύσκολο: να μείνει πιστός στον Αίσωπο που θεωρούσε δάσκαλό του, αλλά και να δώσει μια φρέσκια ματιά στη δική του εκδοχή, μένοντας έτσι επίσης πιστός και στο πνεύμα της εποχής του.

Από την άλλη πρωταγωνιστές στους μύθους του Αισώπου είναι, κατά το πλείστον, ορισμένα ζώα, όπως η αλεπού, ο λύκος, το λιοντάρι, το ελάφι κ.ά. Κυρίως είναι διάλογοι μεταξύ ζώων που μιλούν κι ενεργούν σαν άνθρωποι, ενώ υπάρχουν και μερικοί με ανθρώπους ή θεούς. Πρόκειται για μικρά οικιακά αφηγήματα, διατυπωμένα με μεγάλη συντομία. Πόσοι από εμάς δεν έχουμε ταυτιστεί έστω και μία φορά με τον τεμπέλη τζίτζικα ή το εργατικό μυρμήγκι; Πόσες φορές δεν ποθήσαμε κάτι ανέφικτο με την ίδια λαχτάρα και προσποιητή αδιαφορία με τις οποίες ήθελε η αλεπού να καταβροχθίσει τα σταφύλια;

Η διαχρονική σοφία, το ηθικό δίδαγμα, η συνδυαστική σκέψη, οι αλληγορίες και οι παραβολές των Μύθων του Αισώπου τώρα επιστρέφουν σε ένα graphic novel που θα αγαπήσετε.

Πίνακας περιεχομένων:

- Ο Λύκος που Έγινε Βοσκός, του Cyril Pedrosa
- Η Γάτα, Η νυφίτσα και το Κουνέλι, της Cécile Chicault
- Το Στρείδι και οι Διεκδικητές του, του Michel Plessix
- Το Λιοντάρι και η Σκνίπα, του Thierry Robin
- Η Αλεπού και ο Τράγος, του Mazan
- Τα δύο Μουλάρια, του Tiburce Oger
- Η Νυχτερίδα και οι δύο Νυφίτσες, των Claude Guth και Laurent Cagniat
- Ο Σκύλος και ο Λύκος, του Jean-Luc Masbou
- Η Γάτα και η Αλεπού, των Yann Dégruel και Julie Audibert
- Ο Λύκος και το Αρνάκι, του Jean-Luc Loyer
- Ο Κόρακας και η Αλεπού, του Turf
- Η Αλεπού και ο Πελαργός, της Isabelle Dethan
- Ο Ελέφαντας και η Μαϊμού του Δία, του René Hausman
- Ο Βάτραχος που Ήθελε να Γίνει Μεγάλος σαν το Βόδι, του Mazan
- Ο Κόκορας και η Αλεπού, του Jean-Luc Loyer
- Οι Δύο Κόκορες, του Turf
- Το Περιστέρι και το Μυρμήγκι, της Nathalie Bodin
- Ο Θάνατος και ο Ξυλοκόπος, του Jean-Luc Masbou
- Ο Λαγός και η Χελώνα, του Boris Guilloteau - χρώμα: Julien Georgel
- Η Βελανιδιά και η Καλαμιά, των Claude Guth και Laurent Cagniat
- Η Αρκούδα και οι Δύο Φίλοι, του Nicolas Debon
- Ο Τζίτζικας και ο Μέρμηγκας, της Isabelle Dethan
- Το Άλογο και ο Λύκος, της Sandrine Revel - χρώμα: Myriam
- Ο Γάιδαρος και ο Σκύλος, του Alexis Nesme
- Η Γριά Γάτα και το Μικρό Ποντίκι, του Christian Durieux
- Τα Ζώα που Αρρώστησαν με Πανούκλα, του Hervé Tanquerelle
- Το Ελάφι Καθρεφτίζεται στο Νερό, της Chloé Cruchaudet
- Ο Γέρος και ο Γάιδαρος, του Thierry Martin
- Το Γουρούνι, η Κατσίκα και το Πρόβατο, της Sibylle Delacroix
- Ο Βάτραχος και ο Αρουραίος, του Alexis Nesme
- Το Πήλινο και το Σιδερένιο Τσουκάλι, του Nicolas Debon
- Οι Δύο Κατσίκες, του Pau
- Ο Λαγός και τα Βατράχια, των Nicolas Keramidas και Bruno Garcia
- Η Κότα με τα Χρυσά Αυγά, του Thierry Coppée
- Ο Λύκος, η Κατσίκα και το Κατσικάκι, της Cécile Chicault
- Ο Εργάτης και τα Παιδιά του, του Christophe Hanze