Ζεστή Σοκολάτα.

Ακόμα μία παρουσία στα ελληνικά κόμικς με χαρακτηριστικό ύφος στο δημιουργικό πεδίο, με έντονο συναίσθημα, με μία “γλύκα” να μένει στον αναγνώστη μετά από την ανάγνωση.
Δεν είναι ακριβώς η νέα δουλειά του Τσούκη. Πιο συγκεκριμένα είναι ένα αλμπουμ που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2007.

Οι δουλειές του Τσούκη όπως προείπαμε, διακρίνονται τόσο για την ιδαίτερη θεματολογία τους όσο και για την ευαισθησία που προσεγγίζουν μία κατάσταση – ιστορία.
Η ιστορία που μας περιγράφεται στο παρόν άλμπουμ είναι μία πολύ λιτή απεικόνιση μίας ημέρας της πρωταγωνίστριας και του φίλου της, ο οποίος φτάνει στην πολή για να τον φιλοξενήσει. Από τα συφραζόμενα συμπεραίνουμε ότι πρόκειται για, αν μη τι άλλο, ανέμελους φοιτητές.
Δεν αποτελεί ακριβώς την αποτύπωση μίας περιπετειώδους μέρας, αλλά την αποτύπωση μίας διαδρομή από τον σταθμό προς το σπίτι της νεαρής φοιτήτριας.
Ο δημιουργός με αφορμή αυτή την διαδρομή μας ξεναγεί στην πόλη. Μας περνάει από πάρκα, πολυκατοικίες, διαμερίσματα, γειτονιές και supermarket για να καταλήξουμε τελικά στο σπίτι της πρωταγωνίστριας το οποίο είναι μία υπέροχη μονοκατοικία. (Σαν αυτές που πολλοί από εμάς θα θέλαμε να είχαμε αλλά δεν υπάρχουν πια...)

Όλο το κόμικ είναι μία ακολουθία από όμορφες εικόνες. Ο Τσούκης μας αποδεικνύει (για ακόμη μία φορά) ότι κατέχει την τέχνη του “σχεδιάζειν”, και με το παραπάνω μάλιστα.
Αυτή την φορά, θα μπορούσαμε να πούμε, ότι επικεντρώνει την προσοχή του σε ένα νεοκλασσικό κτίσμα και στην αποτύπωση μίας γειτονιάς (από αυτές που χάνονται), ενώ από την άλλη στην ελαφρότητα που αυτή η περίοδος (φοιτητική) χαρακτηρίζεται.
Πάνω απ' όλα μία ιστορία απλή. Μία ευκαιρία να περιπλανηθούμε σε όμορφες εικόνες και πηγαία – συναισθήματα.
Η εικόνα χρησιμεύει σαν ένα μικρό “χαικού” - αφαιρετικό αλλά πλήρες συναισθήματος – ικανό να μας ταξιδέψει και να μας μεταφέρει στον χώρο, στον χρόνο αλλά και να μας μεταδόσει εκείνες τις μικρές λεπτομέρειες που δεν έχουμε την δυνατότητα να τις αποτυπώσουμε στο χαρτί. Διαβάζουμε το άλμπουμ και νιώθουμε τον δροσερό αέρα να μας δροσίζει, την μελαγχολία του φθινοπώρου στον αέρα...
Γλυκό, πολύ γλυκό...... σαν την “ζεστή σοκολάτα” που είναι και ο τίτλος του άλμπουμ....

Εν κατακλείδι...
Από τα άλμπουμ που δεν χρειάζεται να πεις πολλά. Ο Τσούκης εκμεταλεύεται το μέσον όσο δεν παίρνει. Η εικόνα η κάψουλα μεταφοράς μας σε τοπία αλλά και συναισθήματα. Η αξία του εκτείνεται ισάξια σε δύο τομείς: πρώτον λόγω της αισθητικής του και του άψογου σχεδιασμού του, ενώ από την άλλη, το ιδιότυπο της αφήγησης της ιστορίας – η λιτότητα (εώς και απουσία) του λόγου – μπορεί να αποτελέσει πεδίο αναφοράς για το συγκεκριμένο δημιουργικό σύμπαν. Μία χαμηλών τόνων δημιουργία που συγκεντρώνει πολλά αστεράκια ποιότητας.

Ο δημιουργός...
Ένα “χέρι” που λαμβάνοντας υπόψιν το άψογο της δουλειάς του στο παρελθόν, από το δημιουργικότατο παρόν του, έρχεται τελικα να μας προιδεάσει ότι θα έχει ένα πολύ αξιόλογο μέλλον
Να το πάρετε...

Γιώργος Τσούκης